Το πρωτάθλημα της περιόδου αυτής ήταν ένα από τα πιο συγκλονιστικά πρωταθλήματα όλων των εποχών, αφού μέχρι την τελευταία αγωνιστική είχαμε εξελίξεις και ανακατατάξεις.

Λίγοι πίστευαν ότι το Κυριακάτικο παιγνίδι μεταξύ ΕΠΑ και Ομόνοιας θα ήταν το ματς της χρονιάς. Όλοι πίστευαν ότι το Σάββατο ο Πεζοπορικός θα κέρδιζε τον Απόλλωνα στη Λεμεσό και θα κατακτούσε το πρωτάθλημα. Όμως ο ΠΟΛ έχασε με 2-0 και βασικά αυτοκτόνησε, έτσι μετέτρεψε το παιγνίδι της Ομόνοιας στον μεγαλύτερης σημασίας αγώνα της χρονιάς. Μετά από ένα δραματικό αγώνα οι δύο ομάδες εξήλθαν ισόπαλες 3-3, ένα αποτέλεσμα που ευνοούσε την ΕΠΑ η οποία κατέκτησε τελικά τον τίτλο. Η Ομόνοια έφτασε μόλις έξι λεπτά από την πηγή αλλά δεν κατάφερε να πιει νερό, αφού ισοφαρίστηκε  στο 84ο λεπτό.

Τη χρονιά εκείνη ο Βούλγαρος τεχνικός της Ομόνοιας Πατσάτσεφ άρχισε την σταδιακή ανανέωση της ομάδας. Οι έμπειροι ποδοσφαιριστές Κώστας, Δρόσος, Αντωνάκης, Ν. Τσιαλής που ετοιμάζονταν να αποχωρήσουν πλαισιωθήκαν με τους νεαρούς τότε Κανάρη, Τσιελεπή, Ν. Χαραλάμπους και Αντωνίου. Περίπου στην ίδια ηλικία με τους νεαρούς τότε παίκτες ήταν και ο Σωτήρης Καιάφας, ο οποίος είχε ήδη καθιερωθεί τις προηγούμενες χρονιές. Ο επιθετικός Μελής αγωνίστηκε μόνο δύο φορές τη χρονιά αυτή και στη συνέχεια μεταπήδησε στον Πεζοπορικό, αφού πρώτα υπέστη συμφωνία με τους κανονισμούς της εποχής εκείνης για διετή αποκλεισμό του.

Κύπελλο
Η Ομόνοια αποκλείστηκε από το πρώτο παιγνίδι στο Κύπελλο από τη Νέα Σαλαμίνα με 1-2. 

Πηγή: Βιβλίο Πενήντα χρόνια Ομόνοια – Μισός αιώνας δόξας (1998)